5 راه عمل جراحی فیستول مقعدی و مراقبت بعد از عمل
فیستول نوعی از بیماری هایی است که نواحی اطراف مقعد را درگیر می‌کند. این بیماری به معنی ایجاد مجرایی غیر طبیعی میان دو بافت از بدن است که موجب اتصال بین آنها می‌شود. در واقع این بیماری بخشی از بافت روده را به پوست اطراف مقعد متصل می‌نماید.
این بیماری دردناک و آزاردهنده است و اغلب با عفونت، ترشح و خونریزی ظهور می‌کند، زیرا مجرای فیستول عفونت‌های روده را به سطح پوست منتقل می‌کند. روش‌های کم تهاجمی و خانگی پاسخگوی درمان قطعی این عارضه نبوده و تنها در رفع و بهبود علائم آن تاثیرگذار است.
روش های تهاجمی شامل جراحی و درمان فیستول با لیزر است که می‌توانند با رفع عفونت و ترمیم مجرای به درمان این بیماری کمک نماید.
در ادامه به بررسی روش های عمل فیستول می‌پردازیم :
عمل لیزر فیستول
عمل سرپایی فیستول با لیزر در حال حاضر بهترین جایگزین جراحی های سخت ایت عارضه است. قطعا بیهوشی و عمل های پر ریسک که دوران نقاهت طولانی دارند برای بیماران خوشایند نیست و به همین دلیل بسیاری از مبتلایان روش لیزر را انتخاب می کنند.
درمان فیستول با لیزر در کمتر از یک ساعت انجام می شود و دوران نقاهت آن بسیار کوتاه است و نیازی به نگرانی درباره عوارض بعد از عمل نیست.
فلپ آدوانسمنت
در این روش با کمک گرفتن از بافت های بدن مانند قسمتی از روده، فیستول را ترمیم می‌کنند. این روش اغلب برای بیماری‌های پیچیده تر و یا افراد در معرض خطر بی‌اختیاری مقعدی کاربرد دارد. میزان موفقیت عمل فیستول با روش فلپ 50% گزارش شده است اما شرایطی مانند ابتلا به کرون، استعمال سیگار و… می‌تواند احتمال عود مجدد بیماری را افزایش دهد.
جراحی فیستول مقعدی با روش ستن
استن روشی از جراحی است که در طی آن مجرای ایجاد شده حاصل از این بیماری را با کمک نخ بخیه و یا لوله تخلیه برای شش الی 12 هفته پر می‌کنند تا از این طریق عفونت تخلیه شده و به بهبود بیماری کمک نماید. در گذشته برای استفاده از تکنیک استن از دم اسب و یا کتان کمک می‌گرفتند.
استن اغلب برای نوع پیچیده بیماری که قسمتی از عضله اسفنکتر را درگیر نموده، کاربرد دارد. زیرا که فیستول های پیچیده و پیشرفته امکان بروز عوارضی مانند بی اختیاری گاز روده را به دنبال دارد، که با انجام عمل جراحی به روش تکنیک استن قابل پیشگیری است.
فیستولوتومی
فیستولوتومی روش پرکاربرد عمل فیستول است که در اغلب موارد از آن استفاده می‌شود. در این روش جراحی برش باز در تمام طول فیستول زده می‌شود تا بیماری از داخل به بیرون شروع به ترمیم نماید. از آنجایی که در این روش پوست و عضله‌ی تونل به طور کامل باز شده است، 1 الی 2 ماه زمان برای ترمیم نیاز است. این زخم پس از مدتی تبدیل به یک شیار شده و بیماری درمان می شود.
پلاگین بیولوژیکی
پلاگین بیولوژیکی بافت انسانی است که معمولاً از روده گرفته می شود. .پلاگین مخروطی شکل است که و به سوراخ داخلی فیستول بخیه می‌شود، تا بافت جدید در اطراف آن رشد نماید. میزان موفقیت این عمل فیستول 80% گزارش شده است. انجام این جراحی نیاز به 24 ساعت بستری در بیمارستان دارد. از عوارض پلاگین می‌توانیم به تشکیل آبسه، درد و جابه جایی فیستول اشاره نمود.
عمل جراحی فیستول با روش های بالا می تواند عوارض و مشکلات زیادی را به دنبال داشته باشد. همچنین دوران نفاهت طولانی و مشکلات بعد از عمل برای بیماران خوشایند نیست.
بنابراین اگر به دنبال روشی آسان تر برای درمان این بیماری هستید، عمل لیزر فیستول را به شما توصیه می کنیم.
